ما در قرنی زندگی می‎ کنيم که نام تجاری (Brand) و هويت و اعتبار بنگاه ‎ها (Enterprise) بستگی فوق‎ العاده زيادی به نام آدرس مجازی آنان در اينترنت (Domain) و چگونگی حضور آنان در دنيای مجازی کسب و کـار دارد. در قرن بيست و يکم بهره ‎گيری از فناوری اطلاعات (Information Technology) با توجه به فراگيرشدن بهره‎ گيری از اينترنت در جهان، بسياری از فرآيندهای جهان را دگرگون ساخته است. مؤسسات مختلف به کمک اين تکنولوژی با نگاهی جديد به کسب و کار خود و حرکت به سوی فعاليت های مجازی (Virtual)، با کاهش هزينه ‎ها و بالا بردن کيفيت ارائه خدمات به مشتريان و همکاران خود، علاوه بر کسب رضايت بيشتر آنان، نسبت به افزايش حوزه‎ های فعاليت خود نيز اقدام می‎ نمايند. متأسفانه در ايران اکثر مؤسسات، بدون آنکه تغييری در تفکر شيوه بهره‎ برداری از اين فناوری پديد آورند با همان نگاه‎ های قديمی، صرفاً اقدام به نو و تازه کردن ابزارهای فناوری نموده‎ اند. حال آنکه در اين قرن و با تکيه بر فناوری اطلاعات می‎ توان اکثر فعاليت ها را به شکل ديگری انجام داد.

امروزه همراه با نياز به تجمع اطلاعات و همچنين تنوع نيازهای كاربران، استفاده از پورتال در فضای اينترنت و اينترانت بسيار فراگير شده است. وظيفه يک پورتال، توانائی بخشيدن به کاربران خود در ابعاد گوناگون کار و زندگی است. ارائه اطلاعات در زمينه‌های مختلف و ايجاد ارتباط الکترونيکی با توليدکنندگان اطلاعات و يا دارندگان آن در حوزه‌های مختلف از جمله صنعت، آموزش و ... به همراه ايجاد بستری مناسب برای انجام عمليات مورد نياز کاربران، هدف اصلی يک پورتال می ‎باشد. به بيان ديگر پورتال، "درگاهی" است به دنيايی مجازی که کاربر از طريق امکانات آن می‎ تواند تمامی نيازهای خود را برآورده نمايد.

استفاده از انواع پورتال‎ ها می‎ تواند سبب ايجاد مزيت رقابتی در ميان سازمان‎ها و نهادهايی گردد كه سعی می‎نمايند خود را پيشرو معرفی نموده و با بهره ‎گيری از امكانات آن مسير راحت‎ تر و بهتری در رسيدن به اهداف خود را طی نمايند.